van Werven Hout en Bouwmaterialen

(1) Foto:

Hoe het begon:
Jan Willem van Werven (1889 – 1946), mijn opa, had achter zijn woonhuis aan de Asselsestraat 181, een aannemersbedrijf, hout- en bouwmaterialenhandel, timmerfabriek en schaverij. De werkplaats was gelegen achter zijn woning, aan de Tienwoningenwegzijde en is inmiddels gesloopt, er staan nu moderne woningen.

(3) Foto:

Asselsestraat 181 hoek Tienwoningenweg.

De houtopslag voor zijn bedrijf was gelegen op een terrein liggend tussen de Hoefweg en de spoorlijn Apeldoorn – Zwolle. De houtopslag was bereikbaar via de Hoefweg en via een onverharde weg waarvan de ingang pal naast de spoorwegovergang bij de Asselsestraat lag
Als aannemer heeft hij voor “eigen rekening en risico” woningen gebouwd o.a in de Hoefweg, Driehuizerweg, Asselsestraat, Bosweg, Kon. Lodewijklaan maar ook in de wijk De Parken

(2.7) Foto:

Hoefweg

Mijn vader, Reinier van Werven (1909 – 1972), werkte van jongs af aan actief mee in het bedrijf van mijn opa. In augustus 1946 overleed mijn opa op 57-jarige leeftijd. Mijn vader breidde het bedrijf verder uit. De locatie aan de Tienwoningenweg werd te klein. Deze bedrijfsruimte kreeg later een andere bestemming n.l. showroom voor nieuwe en gebruikte houtbewerkingsmachines, alsmede een slijperij voor verspanend gereedschap (zaagbladen, frezen, beitels voor schaafmachines)

Bouw van het pand tussen Hoefweg en spoorlijn (1952)
In 1952 werd begonnen met de nieuwbouw van een fabriekshal langs de spoorlijn. Deze sloot aan op de loodsen die er al stonden voor de houtopslag van de aannemerij/houthandel uit de Tienwoningenweg. Dit terrein lag achter de huizen hoek Asselsestraat/Hoefweg doorlopend achter de woonhuizen in de Hoefweg met de nummers 5 t/m 11

(4) Foto:

Langs de Spoorlijn zonder de latere Prinses Beatrixlaan

Daarnaast werd er wat later kantoorruimte toegevoegd aan de Hoefwegzijde, Hoefweg nr. 3
De fabriek werd ingericht met verschillende soorten houtbewerkingsmachines; freesmachines, kettingzagen, schuurmachines, vlak- en vandiktebanken, lintzagen en een zgn. Brenta dat is een zeer grote en zwaar uitgevoerde lintzaagmachine waarmee zwaar ruwhout in de lengterichting verzaagd werd, het zgn schulpen

Tevens werden er een drietal vierzijdige schaafmachines geïnstalleerd.
Kernactiviteiten werden: Timmerwerk en deurenprodukte (in opdracht), lijstwerkproduktie, beuken stofdorpelprodukte (drempels), vervaardiging van vuren kastplanken. Dat alles voor de groothandel en aannemers. Hout voor de diverse te vervaardigen produkten kocht mijn vader rechtstreeks uit de houthaven in Amsterdam. Mede door de vele ervaringen met houtbewerking EN het type klantenbestand werd ook de verkoop van houtbewerkingsmachines extra onder de aandacht gebracht.

Omdat er zoveel verspanend gereedschap gebruikt werd, werd er ook nog een slijperij geïnstalleerd, alsmede een ruimte met houtbewerkingsmachines welke aannemers konden
huren omdat zij zelf dat type machine niet in hun werkplaats hadden staan, wij noemden die ruimte de “loonschaverij”

Een fabriek in een woonwijk was toen nog mogelijk. Omwonenden maakten zich toen nog niet druk over het feit dat de schaafmachines overdag uren stonden te “janken”. Je kon de machines zelfs in de Ritbroekdwarsstraat nog goed horen.
Voor de verwarming van de fabriek werden krullen en zaagsel uit “eigen huis” gebruikt. Buurtbewoners vonden de zwartgeblakerde roetresten tussen de buiten te drogen was, ja zelfs tussen de lakens van de keurig opgemaakte bedden. Gelukkig schakelden wij later, na de verbouwing (zie verder) over op gas.

(6) Foto:

De Beatrixlaan in aanleg.

De verbouwing in 1968.
Het terrein van de fabriekshal welke in 1952 gebouwd was en ook de oudere loodsen grensten direkt aan de spoorlijn en liep door tot achter het huis met Hoefweg nummer 11.
Na de bouw van genoemde hal ontdekte de gemeente dat er een weg pal naast de spoorlijn gepland was
Uiteindelijk heeft dat, na veel overleg met de gemeente, geresulteerd in een oplossing waarbij het bedrijfsterrein smaller en langer moest worden, de bedijfsruimte met de machines aangepast moest worden en er nieuwe loodsen voor de houtopslag gebouwd moesten worden. Vandaar die lange muur langs de Prinses Beatrixlaan en achter de huizen in de Hoefweg. Die muur strekt zich uit t/m de achterzijde van het huis met woningnummer 25 in de Hoefweg.

Dat was een behoorlijk intensieve operatie. Voorraden hout moest elders opgeslagen worden, machines moesten elders opgeslagen worden en later dus weer geïnstalleerd, infrastructuur en installaties opnieuw gemonteerd, enorm omzetverlies. Prettige bijkomstigheid was natuurlijk dat we tevens een totaal nieuwe verwarmingsinstallatie geïnstalleerd werden en de buren dus geen zwartgeblakerde krullenresten meer in hun bed aantroffen..

De nieuwe fabriek en houtopslag is klaar
Eind 1968, begin 1969 wordt het “complex” opgeleverd. Dat zijn dus de gebouwen aan de huidige Prinses Beatrixlaan waarvan het hoofdgebouw doorliep naar de Hoefweg.
Na de verbouwing bleek dat de opnieuw opgezette loonschaverij niet meer rendabel was.
De ruimte hiervoor in de nieuwbouw was gepland in het gedeelte hoek Asselsestraat/Prinses Beatrixlaan.
Klanten van deze loonschaverij hadden inmiddels elders mogelijkheden gezien of zelf machines aangeschaft. Wij waren deze klanten kwijt.
Mijn vader was ondernemend en inventief, had goede ideeën maar ging ook te rade bij zijn zakenrelaties. Wat te doen met die onrendabele ruimte ?

Kenmerkend was dat mijn vader veel zaken in eigen beheer regelde.Hij maakte zelf de tekeningen voor de folders van het deurenassortiment, het lijstwerk, de inrichting van de fabriek. Zondagmiddags zat hij vaak uren te tekenen. Tussendoor liet hij nog wel eens een “huisje” bouwen voor de verkoop. Hij had altijd passie voor de dingen die hij opstarte.

Soms ging dat erg ver
Zo gingen wij regelmatig met de vouwwagen naar Italië, werden mijn moeder en ik op een desolate camping in de Povlakte neergezet van waaruit mijn vader de fabrieken voor houtbewerkingsmachines ging bezoeken. Éen keer zijn mijn moeder en ik meegeweest naar een fabriek, moesten we op een parkeerplaats in de snikhete auto wachten. Erg frustrerend was dat wij een Italiaanse ober al fietsend zagen voorbijkomen met een koeltas waarop Heineken stond. Deze ober ging het kantoor binnen waar mijn vader in onderhandeling was.

(7) Foto:

Na mijn middelbare schooltijd werkte ik al een jaar of twee in onze zaak. Deed van alles, zagen, schaven, houtbeweringsmachines uit Duitsland ophalen, verspanend gereedschap slijpen, verkoop lijstwerk en houtbewerkingsmachines.
Al spoedig kwamen mijn vader en ik op het idee om in genoemde ruimte een doe-het-zelf zaak te beginnen. Goede locatie (hoek Prinses Beatrixlaan/Asselsestraat).
Zo gezegd, zo gedaan. Werd een groot succes !!
Misschien herinnert men zich het nog:
Houtshop Doe-Het-Zelf Service, Asselsestraat bij spoorlijn.
Er was nog niet extreem veel concurrentie maar het succes was gestoeld op de vele mogelijkheden. We hadden vakmensen in de fabriek aan het werk die verstand hadden van hout en timmeren. Voor speciale moeilijke opdrachten uit de dhz winkel stonden zij paraat.

Door het uitgebreide machinepark in de fabriek dat achter de doe-het-zelf winkel lag, konden wij “maatwerk” leveren. Men kon zelfs tafelbladen bestellen in ieder gewenste maat en in vele hardhoutsoorten. Verder werden er ijzerwaren, hand- en elektrisch gereedschap, hang- en sluitwerk en natuurlijk ook plaatmateriaal en latten en balken verkocht.

Van Werven’s Houtbedrijf – Houtshop DHZ Service – Van Werven Houtbewerkingsmachines,
De slijperij voor verspanend gereedschap. We waren eigenlijk een multifunctioneel berdrijf geworden. Klanten waren zowel aannemers, houthandel alswel particulieren

In 1972 heb ik afscheid genomen van onze zaak en ben als inkoper gaan werken bij een grote keten van dhz zaken. De zaak aan de Prinses Beatrixlaan is later verhuurd aan een Karwei Franchisenemer.
De Karweiformule paste na jaren niet meer op een dergelijke locatie en Karwei is dus vertrokken naar Apeldoorn Noord.
Het pand aan de Prinses Beatrixlaan staat al jaren leeg en is geen visitekaartje voor de buurt
De huidige eigenaar, Bouwbedrijf Nikkels uit Twello, heeft inmiddels na vele jaren overleg, en diverse uitgewerkte plannen (er is sprake geweest van het vestigen van een kleine Lidl) goedkeuring gekregen om te gaan slopen en er woningen te gaan bouwen.