Verbeek

Op 8 augustus 1925 koopt Helmert Verbeek Schotweg 98. Het is een woning en een winkeltje met een vergunning voor ”Handel en Nijverheid”. Helmert trouwt op 30 oktober 1928 met Jacoba van Lagemaat en begint met een melkhandel. Hij koopt de melk op bij kleine boeren voor 4 cent per liter en verkoopt het voor 8 cent de liter. De winstmarge klinkt heel goed, maar de hoeveelheden vielen wat tegen want in de melkbus op zijn transportfiets kon maar 30 liter vervoeren. Later werd er ook een karntje gekocht waardoor er door Jacoba thuis boter gemaakt kon worden. Door zuinigheid en vlijt kon er na ruim een jaar een paard en brik ( wagentje) gekocht worden. De zaak werd vanaf nu “het Zuivelsticht“ genoemd.

Helmert en Jacoba krijgen drie kinderen, een zoon en 2 dochters. De zaak groeit en wordt uitgebreid met een pasteur, een ontromer, een vlakkoeler, 3 melkpompen en een aantal koelbakken. Om dit alles te plaatsen was meer ruimte nodig en werd Schotweg 96 gekocht. Er wordt nu zoveel melk verwerkt dat er zelfs melk bij familie in Barneveld en omgeving melk wordt ingekocht. Daarvoor moest hij wel ‘s morgens om vier uur op pad. Ook laat Verbeek een koelcel bouwen voor de kapitale som van 1500 gulden! In 1930 is zijn jongere broer Arie ook bij hem komen werken. In 1934 wordt een 2e paard en wagen aangeschaft. Arie Verbeek neemt in 1937 de hele zaak over van zijn broer, Helmert huurt een boerderij in Klarenbeek.

Foto: www.verenigingoudapeldoorn.nl. Voor de

de melkfabriek Shotweg 96. Links Helmert en zijn vrouw Jacoba , hun kinderen en broer Arie.

Foto: Gerrie Verbeek

Foto: Gerrie Verbeek

Foto: Gerrie Verbeek

Arie Verbeek trouwt op 2 februari 1938 met Dirkje van Ginkel. Zij krijgen 2 kinderen, een zoon Arie jr. in 1938 en een dochter Maartje in 1946.Samen beleefden ze nog een paar jaren van opbloei tot de Mobiliteit. Toen werden de 2 knechten opgeroepen voor militaire dienst en een paard werd ingevorderd. Door de Duitse bezetter werd de inventaris van de zuivelfabriek in beslag genomen. Waar ze hard voor gewerkt hadden werd ze in korte tijd afgenomen. Arie en zijn vrouw moesten omschakelen naar een éénmanszaak. Het doel was nu om de oorlog zo goed mogelijk door te komen maar ook Arie ontkwam niet aan de Duitse arbeidsdienst. Na de bevrijding kwam hij lopend met stuk gelopen voeten uit Duitsland terug.

Na de oorlog is de zaak weer opgestart maar zonder melkfabriek Alle kleine fabrieken , dus ook die van Verbeek, gingen op in de Coöp. Melkfabriek Mariendaal. Om de Belangen van de melk- en zuivelhandel te behartigen werd een plaatselijke vereniging opgericht waarvan Arie Verbeek voorzitter is geweest van 1946-1961. Een belangrijke en geslaagde taak van deze vereniging was het tot stand brengen van een sanering van de wijken. Voorheen had een melkventer zijn klanten verspreid door heel Apeldoorn. Nu kreeg hij een wijk toegewezen, waarbij hij zijn klanten van deur tot deur kon bedienen. Zoon Arie kwam ook in de zaak en kreeg ook een wijk toegewezen. De winkel werd in 1967 vergroot door de voorkamer van het huis bij de winkel aan te trekken. De hele voorkant van het huis was nu winkel en het assortiment werd uitgebreid met levensmiddelen.

Foto: Gerrie Verbeek

Arie gaat na de oorlog weer met de handkar langs de klanten.

Kijkje vanuit de oprit van de zaak aan de Shotweg

richting Driehuizerweg. Foto: Gerrie Verbeek

In 1969 werd de zaak gesplitst. Arie sr. hield een wijk en Arie jr. kreeg een wijk en de winkel. In datzelfde jaar trouwde hij met Gerrie Bouwmeester. Zij kregen 2 kinderen , dochter Diana in 1970 en zoon Arie in 1975. Arie Verbeek sr. en zijn vrouw gingen wonen op Schotweg 96. Dat was het pand van de voormalige zuiverfabriek en is helemaal verbouwd tot woonhuis. Arie sr. Bleef zijn melkwijk tot 1975 houden. Toen kon hij eindelijk van zijn vrijheid genieten, hij hield van lezen en knutselen. Hij en zijn vrouw hebben een hoge kleeftijd bereikt.

In 1988 kreeg Arie jr. een baan aangeboden als chauffeur bij een expeditiebedrijf. Hij kon daar meer geld verdienen dan met een melkwijk waar absoluut geen groei meer in zat. Gerrie bleef de winkel aanhouden. Haar klantenbestand groeide zelfs , veel oudere mensen waardeerden de persoonlijke bediening met een vriendelijk praatje.

In 1999 besloot Gerrie om te stoppen met de winkel. Het zakendoen werd haar steeds moeilijker, met name de leveringen en de hoeveelheden die besteld moesten worden. De vrachtwagens die de goederen kwamen brengen.

2019, Alie Nieuwenhuis

Foto: www.verenigingoudapeldoorn.nl.

November1999 gerrie , Arie jr. en een laatste klant.